اين در شرايطي است كه با وجود تعرفه‌ فعلي واردات خودرو عملا زمينه براي واردات خودروهاي كم‌مصرف و كوچك نيز به كشورمان وجود ندارد. در چنين شرايطي مصرف‌كنندگان مجبورند با پرداخت مبالغ كلان، خودروهاي توليد داخل را بخرند كه مصرف به نسبت زيادي هم دارند. شايد بتوان گفت كه اين بدترين وضعيت براي مصرف‌كنندگان در هر كشوري محسوب مي‌شود. در اين بين البته رويكرد يكي از خودروسازان داخلي به خودروهاي كم‌مصرف هيبريدي (اسمارت) و مذاكره و برنامه‌ريزي براي راه‌اندازي خط توليد آن در كشور تنها اقدام قابل‌توجه است.
از سوي ديگر بسياري از خودروسازان جهان حتي به سمت استفاده از فن‌آوري‌هاي نويني مانند خودروهاي هيبريدي، خودروهاي الكتريكي و هيدروژني حركت كرده‌اند. همين چند روز پيش بود كه بزرگ‌ترين خودروساز اروپا يعني فولكس‌واگن، خودرويي را در نمايشگاه بين‌المللي فرانكفورت به معرض ديد عموم گذاشت كه قادر است تنها با حدود يك ليتر سوخت مسافتي معادل 100 كيلومتر را بپيمايد. بسياري از شركت‌هاي خودروسازي ديگر نيز براي عقب نماندن از قافله سعي مي‌كنند در نمايشگاه‌هاي مختلف آخرين دستاوردهاي خود را در زمينه توليد خودروهاي كم‌مصرف و بهينه‌سوز به رخ عموم بكشند.
در برخي موارد نيز خودروسازان سعي كرده‌اند با مشاركت يكديگر در زمينه استفاده از اين نوع فن‌آوري گام بردارند تا ضمن كاهش هزينه‌ها تقسيم كار نيز كرده باشند. به عنوان مثال در يك مشاركت براي توليد خودروهاي الكتريكي يك شركت وظيفه تامين باتري‌هاي ليتيوم يوني را بر عهده گرفته و شركت ديگر نيز موظف به تامين فن‌آوري توليد خودرو مي‌شود.
اما در شرايطي كه دانشجويان ايراني در برخي از موارد حتي جلوتر از خودروسازان داخلي در زمينه خلق فن‌آوري‌هاي نوين توليد خودرو گام‌ برداشته‌اند، با اين وجود به نظر مي‌رسد خودروسازان استقبال چنداني از اين حركت‌ها نكرده‌اند.
اخيرا چند تيم مختلف از دانشگاه‌هاي كشور موفق به توليد خودروهاي الكتريكي و چند نوع خودرو ديگر شدند كه البته قبلا نيز از اين دست نوآوري‌ها توسط دانشجويان ايراني انجام شده بود، اما مشكل اصلي اين است كه شركت‌هاي خودروسازي داخلي به جز موارد معدودي به دلايل نامعلوم تمايلي به تجاري‌سازي اين ابداع‌ها ندارند.
شايد خودروسازان ايراني ترجيح مي‌دهند طبق همان رويه سابق خود به توليد چند مدل خودرو پرمصرف بپردازند و در عين حال همچنان بر بالا بودن تعرفه واردات خودرو به كشور اصرار ورزند تا در شرايط انحصاري داخلي بتوانند محصولات خود را به خورد مردم بدهند. در چنين شرايطي به نظر مي‌رسد توليد خودروهاي كم‌مصرف در ايران به آرزويي دست نيافتني تبديل شده است. بررسي‌هاي انجام شده نشان مي‌دهد كه متوسط مصرف روزانه بنزين خودروها در ايران بيش از 5/2 برابر انگلستان و بيش از 5/4 برابر فرانسه است. در همين حال شاخص شدت مصرف انرژي در ايران 1037 است، در صورتي كه اين شاخص در سطح جهان 274 و در قاره آسيا 258 است. به عبارت ديگر مصرف انرژي در ايران نزديك به 8/3 برابر مصرف جهاني و بيش از 4 برابر آسياست.
از سوي ديگر متوسط مصرف روزانه بنزين خودروها در ايران بيش از سه برابر بالاترين مصرف‌كنندگان اروپايي يعني انگلستان بوده كه البته پس از سهميه‌بندي بنزين متوسط مصرف در ايران كاهش يافت، اما هنوز متوسط مصرف روزانه بنزين خودروها در ايران بيش از 5/2 برابر انگلستان و بيش از 5/4 برابر فرانسه است كه ارقام بسيار بالايي محسوب مي‌شوند و اگر روند به شكل كنوني ادامه پيدا كند، تا سال 1400 هزينه‌اي بالغ‌بر 55‌ميليارد دلار فقط براي واردات بنزين به كشور تحميل خواهد شد؛ يعني بايد همه درآمدهاي ارزي ناشي از صادرات نفت كنوني كشور فقط براي واردات بنزين هزينه شود!
معروف است كه زماني ژاپني‌ها به ايران پيشنهاد داده بودند تويوتا را به ميزان تقاضاي پيكان به صورت رايگان به ايران بدهند و ايراني‌ها به جاي پيكان از سواري تويوتا استفاده كنند و در ازاي آن معادل ارزي مابه‌التفاوت مصرف بنزين پيكان و تويوتاهاي اهدايي را دريافت كنند. اگرچه ممكن است اين داستان ساختگي به نظر آيد، اما در هر صورت حكايت از يك واقعيت بسيار تلخ و جدي دارد. حكايتي كه قطعا بخشي از تلخي‌ آن مربوط به صنعت خودروسازي كشورمان نيز مي‌شود. صنعتي كه تاكنون و بعد از گذشت چندين دهه از حيات آن هنوز نتوانسته در زمينه كاهش مصرف سوخت محصولات توليدي خود به موفقيت خاصي دست پيدا كند. جالب است كه بدانيم بر اساس بررسي‌هاي انجام شده، متوسط مصرف روزانه بنزين در خودروها در ايران حدود 75/10 ليتر است كه اين رقم در كشورهاي مكزيك، انگلستان، آلمان، فرانسه و ژاپن به ترتيب 8/7، 5/3، 5/2، 9/1 و 5/2 ليتر است.
اين در حالي است كه تعداد خودروهاي موجود در اين چند كشور و همچنين توليد خودرو در آنها بسيار بيشتر از ايران است. با اين وجود به دليل پايين بودن فن‌آوري توليد خودرو در ايران، مصرف بنزين خودروهاي مورد استفاده در كشورمان بسيار بيشتر از كشورهاي فوق است.